در مسیر سرنوشت

در سال 1344 یا 1345 خورشیدی در کلاس درس پروفسور هشترودی بودیم.

پروفسور هشترودی می گفت: جهان خیالی بیش نیست.

مصطفی که در آن زمان جوان بود، نکته ای به ذهنش آمد و گفت:حضرت استاد، آیا مرگ یک واقیت است یا خیال؟

پروفسور در حالی که دستانش را بر روی موهای سرش از جلو به عقب می کشید، با خود می گفت که مرگ واقعیت دارد یا ندارد؟، مرگ واقعیت دارد یا ندارد؟، مرگ واقعیت دارد یا ندارد؟ و ... .

[با توجه به اینکه مرگ یک حقیقت است، خیالی بودن جهان نقض می شود.]