در مسیر سرنوشت

با سلام و احترام خدمت تمامی دوستان، همکلاسی‌ها، همخدمتی‌ها و همکاران سابق و کنونی.

برای بنده بسیار مایه افتخار است که توفیق آشنایی و هم‌صحبتی و معاشرتی هر چند کوتاه با شما نازنینان و بزرگواران را در دوره‌های:

1. ابتدایی(دبستان شهدای دوطفلان)
2. راهنمایی(مدرسه شهید اصغر دباغیان)
3. دبیرستان(آیت الله ادیب)
4. پبش دانشگاهی(هاتف)
5. دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان، انجمن علمی دانشجویی ریاضی، امور فرهنگی دانشگاه
6. دانشگاه یزد(دانشکده ریاضی) و خوابگاه‌های روحانیون و  شهید همت
7. مرکز آموزش 02 شهید انشایی نیروی زمینی ارتش(افسریه، تهران)
8. دانشکده پدافند هوایی نیروی زمینی ارتش(شاهین شهر، اصفهان)
9. شرکت روان گستران صنعت آرین
10. و ...

داشته‌ام.

دوره‌هایی که در آن مانند یک خانواده بودیم. مدتی را با هم سپری کردیم و حق و حقوقی نسبت به یکدیگر داشتیم.

همانگونه که واقف هستیم حتی ممکن است میان اعضای یک خانواده، دلخوری و ناراحتی‌ ایجاد شود. لذا ما و به‌ویژه بنده نیز از این امر، مستثنی نبوده‌ایم. شاید از طرف من خواسته یا ناخواسته و آگاهانه یا ناآگاهانه، غیبتی، برخوردی نامناسب، بی‌احترامی‌ و شاید لغزش دیگری صورت گرفته باشد که ناشی از سرکشی نفس امّاره و یا عامل دیگری بوده و باعث رنجش خاطر شما بزرگواران شده است.

عاجزانه تقاضا دارم که به پاس حرمت ماه مبارک رمضان، شب‌های قدر و امام علی(علیه السلام) آن ابرانسان تاریخ، و به جهت رضایت حضرت ولی‌عصر(عج) از ما و برداشتن موانع استجابت دعا که همان حق الناس دیگران بر گردن این بنده حقیر است، من را ببخشید و به‌صورت کلی حلال نمایید.

ان‌شاءالله که فرجام همه ما عاقبت به خیری باشد و به مرحله‌ای برسیم که ما نیز مانند شهید سپهبد قاسم سلیمانی بتوانیم بگوییم: "خداوندا مرا پاکیزه بپذیر".

مرا در دعاهایتان فراموش نکنید.

مرتضی شایان