بدون شرح

مسجد جامع اصفهان

(عکس از: مرتضی شایان)

نان دنیا را بخورید

استادی در کلاس درس، پیش از شروع درس گفت: بچه ها دنیا را فریب بدهید.

یکی از شاگردان پرسید که استاد چگونه دنیا را فریب بدهیم؟

استاد با کمی تامل گفت:

نان دنیا را بخورید و برای آخرت کار کنید.

پی‌نوشت: مطلب بالا را یک معلم بازنشته آموزش و پرورش در یک ظهر پاییزی آرام، در دفتر شرکتی که در آنجا کار می کردم، در هنگام گفتگویی صمیمانه با ایشان، به بنده فرمودند.

مدخل کتاب حسین، معمار شهادت

پرتویی از جاذبه عشق، دامنم را برگرفت و مرا بدان حوزه کشاند، تا به دارالسلام عشق رسیدم. در این جا بود که پیران و جوانان و نوجوانان عاشق و شیفته، رخ نشان دادند. آنچنان بازار عشق پر رونق بود و محاوره ها و گفتگوها گرم، و نگاهها پر معنا که عبارت "یوصف ولا یدرک" را تداعی نمودم.
التهاب و گرمای عشق، از خود بی خودم کرد، احساس کردم در جهانی دیگرم، در  آن سرای، همه چیز رنگ و بویی دیگر داشت. با فرهنگ عشق و مکالمه در آن وادی، آشنا نبودم. از اینروی مدت ها در آن نشئه ماندم تا انس گرفتم و سرانجام اندکی آموختم که چگونه سخن را آغاز کنم و سیاق کلام را بر چه پایه ای بنیان نهم.
مدت ها ماندم و ماندم و به سیاحت پرداختم. با خود گفتم: حال که توفیق همدمی نصیبم گشت تا در جرگه عاشق پیشگان بار یابم، به خود جرات دادم تا بتوانم به پیشگاه سالار عشق نزدیک گردم آن که تربیت کنده عشق و بلکه معمار عشق است.
زمزمه کردم:

آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا شود که گوشه چشمی به ما کنند

ملهم شدم:

او که با دشمن این نظر دارد
دوستان را کجا کند محروم